W aranżacjach w stylu industrialnym najważniejsza jest przestrzeń. Przestronne, dobrze oświetlone, ekskluzywne wnętrza wypełnia niewielka liczba starannie dopasowanych, minimalistycznych mebli i dodatków. Wszystko tworzy wyjątkowe, intrygujące połączenie, nawiązujące do klimatu przedwojennych fabryk. To styl, który rozwija się w historycznej (lub wzorowanej na historyczną) tkance budowlanej, nie polubią go jednak tradycjonaliści. To nurt dla osób otwartych i nowoczesnych, o niekonwencjonalnych upodobaniach.

Początki industrialnego stylu sięgają lat 50. XX w. Był to czas, kiedy w Stanach panowała recesja, a upadające fabryki stały się doskonałą przestrzenią do zasiedlenia. Jego kolebką jest Nowy Jork. To właśnie tam, do darmowych opuszczonych lokali, swoje pracownie zaczęli przenosić artyści. Przestrzenie były aranżowane za pomocą sprzętów znalezionych na terenie fabryk.

Styl industrialny to wnętrza z historią. Dlatego nie należy maskować ich przeszłości. Powinno być w nich dużo przestrzeni i światła, wpadającego przez duże, surowe okna. Ściany w nowoczesnych wnętrzach można pokryć farbą w jednolitym, stonowanym kolorze. Warto także wyeksponować tu beton i cegły oraz elementy konstrukcji budynku. Podłoga we wnętrzach powinna być także utrzymana w fabrycznym klimacie. Dobrze gdy beton, przełamuje inny materiał jednak prawdziwy. Czyli drewno postarzane, z dużą ilością cech jakie ma sam surowiec, idealnie wkomponuje się w całość aranżacji. Drewno ma jeszcze tę jedną cechę, że jest wytrzymałe i z biegiem czasu zyskuje na wyglądzie. Ten styl nie lubi nowości, patyna jest wskazana, to czy jednak wnętrze po kilku latach będzie nadal atrakcyjnie się prezentowało jest uzależnione od jakości samych produktów. Tandeta próby czasu nie przetrwa.

W stylu industrialnym najlepiej sprawdzą się stonowane odcienie. Dobrze będą prezentowały się tu czernie, biele i szarości. Ich monotonię mogą przełamać akcenty w bardziej intensywnym kolorze. Materiałami dominującymi w pomieszczeniach powinny być metal i szkło.